Losmaakbaarheid als basis van hergebruik!

Circulaire economie is hot. Het is inmiddels een onlosmaakbaar principe in de bouwwereld en wij weten allemaal dat wij er iets mee moeten doen. Het is een principe dat vanuit vele hoeken benaderd kan worden. In mijn onderzoek heb ik gekozen om de circulaire economie te benaderen vanuit een technisch perspectief. Ik ben van mening dat juist deze (bouw)techniek een belangrijke bijdrage kan leveren aan hergebruik van materialen. Dit van het rechtstreeks hergebruiken in een nieuwe situatie tot recycling. Gebouwen bestaan uit verschillende producten en materialen die met elkaar verbonden zijn. Losmaakbaarheid is daarom één van de belangrijkste factoren om deze technische cyclus mogelijk te maken. Alleen wanneer materialen ook uit een gebouw kunnen worden gehaald, is het mogelijk deze materialen te verwaarden.

Losmaakbaarheid lijkt dus de sleutel. Echter, uniforme losmaakbaarheid blijft een uitdaging in de bouw. Elk gebouw is een prototype van zichzelf waardoor wij keer op keer voor andere keuzemogelijkheden komen te staan. Het is daarom belangrijk een model te creëren om de losmaakbaarheid te bepalen die voor elke situatie ingezet kan worden. Een generiek toepasbaar model. Dat was mijn uitdaging de afgelopen maanden.